Η «Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι ήταν η θεατρική παράσταση που το ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΜΕΣΣΗΝΗΣ άνοιξε την αυλαία του τον Νοεμβρίου 2018 .

Συντελεστές Παράστασης Ποντικοπαγίδα

Σκηνοθεσία: ΕΛΕΝΗ ΕΥΤΑΞΟΠΟΥΛΟΥ, Επιμέλεια Ήχου – Φώτων: ΕΛΕΝΗ ΕΥΤΑΞΟΠΟΥΛΟΥ, Επιμέλεια Κουστουμιών και Φροντιστηρίου: ΕΛΕΝΗ ΕΥΤΑΞΟΠΟΥΛΟΥ, Επιμέλεια Αφίσας: ΛΟΥΚΑΣ ΜΠΟΥΣΟΥΝΗΣ – ΕΛΕΝΗ ΕΥΤΑΞΟΠΟΥΛΟΥ, Κομμώσεις: ΓΙΟΥΛΑ ΚΟΚΚΙΝΗ, Μακιγιάζ: ΤΖΟΑΝΝΑ ΣΚΙΑΔΑ, ΣΕΒΗ ΒΡΙΩΝΗ, Κατασκευή Σκηνικών: ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΓΟΣ, Εκ μέρους του Δ.Σ. : ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΗ, Φωτογράφιση Προγράμματος: ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΑΚΡΗΣ, Βιντεοσκόπηση παράστασης : ΕΛΕΝΗ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ, Παραγωγή : ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΜΕΣΣΗΝΗΣ, Συνδιοργάνωση : ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

Έπαιξαν οι Ερασιτέχνες Ηθοποιοί (Με σειρά εμφάνισης)

Mollie Ralston: ΜΠΟΥΚΑΡΑ ΔΗΜΗΤΡΑ (ΜΟΛΥ ΡΑΛΣΤΟΝ), ΣΚΙΑΔΑ ΤΖΟΑΝΝΑ (ΜΟΛΥ ΡΑΛΣΤΟΝ), Giles Ralston: ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΦΩΤΗΣ (ΤΣΑΪΛΣ ΡΑΛΣΤΟΝ), Christopher Wren: ΜΠΟΥΣΟΥΝΗΣ ΛΟΥΚΑΣ (ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΡΕΝ), Mrs Boyle: ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΜΑΙΡΗ (ΜΠΟΗΛ) ΚΟΥΤΣΟΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΩΤΑ (ΜΠΟΗΛ), Aylin Henderson: ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ (ΑΪΛΙΝ ΧΕΝΤΕΡΣΟΝ), ΤΣΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΘΗΝΑ (ΑΪΛΙΝ ΧΕΝΤΕΡΣΟΝ), Miss Casewell: ΖΑΜΠΙΟΓΛΟΥ ΝΑΝΤΙΑ (ΚΕΗΖΓΟΥΕΛ), ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΩ (ΚΕΗΖΓΟΥΕΛ), Mr Paravicini: ΚΑΙΣΑΡΗΣ ΠΑΡΙΣ (ΠΑΡΑΒΙΤΣΙΝΙ), Detective Sergeant Trotter: ΤΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (ΤΡΟΤΕΡ)

Υπόθεση Ποντικοπαγίδα

Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στην εξοχική πανσιόν “Moskswell Manor” όπου οκτώ άνθρωποι βρίσκονται αποκλεισμένοι εξαιτίας χιονόπτωσης. Γρήγορα θα διαπιστώσουν ότι αναμεσά τους βρίσκεται και ένας δολοφόνος, ο οποίος διαθέτει ξεχωριστή ευφυία και δεν είναι διατεθειμένος να εγκαταλείψει το νοσηρό του έργο, χωρίς να πετύχει τον σκοπό του που είναι η εκδίκηση.

Τα ματωμένα του ίχνη συνοδεύονται από ένα μακάβριο μοτίβο “Τα τρία τυφλά ποντικάκια”, ένα παιδικό τραγουδάκι που έχει κάποια μυστηριώδη σχέση με τον δολοφόνο και τα θύματά του. Ο αστυνόμος Τρότερ θα δοκιμάσει μια σειρά από έξυπνα τεχνάσματα, προκειμένου να παγιδεύσεις τον δολοφόνο. Αλίμονο, όμως, ο σατανικός αντίπαλός του, ξέρει να ξεγλιστράει…

Λίγα λόγια για το έργο

Η ποντικοπαγίδα (“The Mousetrap” ο πρωτότυπος τίτλος του στα αγγλικά) ξεκίνησε ως ραδιοφωνικό έργο στις 30 Μάϊου του 1947 με τίτλο “Τρία τυφλά ποντίκια” και βασιζόταν σε ένα αδημοσίευτο, τότε, διήγημα της Christie. Πήρε το σημερινό του από ένα στίχο του Σαιξπηρικού “Άμλετ”, όταν μετεξελίχθηκε σε θεατρικό έργο.

Η παγκόσμια πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 6 Οκτωβρίου 1952 στο Νότιγχαμ της Αγγλίας, αλλά η μεταφορά της παράστασης στο Γουέστ Εντ, τη θεατρική γωνιά του Λονδίνου, ήταν μία από τις αιτίες για την επιτυχία του έργου και τη μακροβιότητά του. Από εκείνη την πρώτη βραδιά η παράσταση τελειώνει με την παράκληση των ηθοποιών προς το κοινό να μην αποκαλύψει την ταυτότητα του δολοφόνου.

Η “Ποντικοπαγίδα”, ως θεατρικό έργο, έπαιζε ασταμάτητα για 60 χρόνια. Το Νοέμβριο του 2012, συμπλήρωσε τις 25000 παραστάσεις. Μέχρι σήμερα 43 ηθοποιοί και 235 αντικαταστάτες έχουν εμφανιστεί στο έργο.

Αυτή είναι η ιστορία που ανέδειξε την Αγκάθα Κρίστι, στη μυθιστοριογράφο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών και διαβάστηκε από όλη την υφήλιο. “Οι χαρακτήρες αποτελούν απλά το δόλωμα, στο μυστήριο του φόνου. Καθένας κρύβει και ένα μυστικό. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και κανείς δεν είναι ποτέ τόσο αθώος, ή τόσο ένοχος όσο δείχνει. Άνθρωποι που κουβαλούν στις αποσκευές τους μυστικά από ένα χαώδες ή σκληρό παρελθόν, ξετυλίγουν το κουβάρι των αναμνήσεων, που κρατούν ασφυκτικά κλεισμένες, τα πιο κρυφά συρτάρια του μυαλού τους.

Όλοι μας άλλωστε δεν έχουμε μονάχα έναν εαυτό. Πρόκειται για την αιώνια πάλη του καλού με το κακό, την οποία ο συγγραφέας εξυφαίνει με αριστοτεχνικό τρόπο και κατορθώνει να μας εγκαταλείψει γυμνούς να ανακαλύψουμε τη δική μας αλήθεια.

Η εκδίκηση που γίνεται πάθος και αρρωσταίνει την λογική.

Είναι εν τέλει, η εμμονή για δικαιοσύνη, ισχυρότερη της λύτρωσης; Ή μήπως η λύτρωση επέρχεται μόνο με την απόδοση της τιμωρίας; Ποιος την καθορίζει;

Η βία αναπαράγει πάντα βία, η βία γεννάει τον δολοφόνο, ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Κατά έναν τραγικό και υποκειμενικό τρόπο, ο αληθινός δολοφόνος της ηθικής μας, έχει διαφορετικό ονοματεπώνυμο για τον καθένα μας. Όπως και οι φόβοι μας.

Οι χαρακτήρες είναι θύματα όπως τα ποντίκια που πέφτουν στην παγίδα, ή παραδίδονται σε αυτήν, ανίσχυρα στο κάλεσμα του γητευτή χρόνου για εξιλέωση; Άλλωστε το παρελθόν που καθορίζει τις ενέργειές τους, είναι το ίδιο που καθορίζει και το μέλλον τους, ακριβώς όπως και το δικό μας.

Λένε πως ότι συμβαίνει στην παιδική ηλικία μας επηρεάζει σε όλη την υπόλοιπη ζωή, όσο τίποτα άλλο.

“Τη ζωή σου τη φτιάχνεις όπως θέλεις εσύ. Προχώρα μπροστά, μην κοιτάξεις ποτέ πίσω.” λέει η Μις Κέηζγουελ, και καταλήγει, “δεν με επηρεάζει τίποτα από το παρελθόν, εκτός αν το αφήσω εγώ να με επηρεάσει”.

Η αλήθεια, ας μην ξεχνάμε, είναι πάντα υποκειμενική, στην προκειμένη περίπτωση, είναι απλά θέμα οπτικής γωνιάς.

(απόσπασμα από ανάλυση του έργου “Ποντικοπαγίδα” της ν. Καρμανλή)

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Με μεγάλη μου χαρά και τιμή σκηνοθετώ φέτος ένα απ΄΄ο της πιο αγαπημένης μου συγγραφέα των παιδικών μου αναμνήσεων.

Η Αγκάθα Κρίστι, μια εμβληματική συγγραφέας μας φέρνει στη σκηνή όλη την ευφυία, το χιούμορ και την ψυχολογικά ανάλυση των ηρώων όπως και στα βιβλία της.

Μια γυναίκα συγγραφέας, μια συγγραφέας με ένστικτο γιατί “Το ένστικτο είναι ένα υπέροχο πράγμα. Δεν μπορεί ούτε να ερμηνευθεί ούτε να αγνοηθεί.” παραθέτοντας τα λόγια της,

Μια μυστηριώδης γυναίκα, μια σπουδαία συγγραφέας, δημιούργημα της οποίας είναι ένας αγαπημένος ήρωας, ένας ντετέκτιβ που όλοι οι λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας “υποδυθήκαμε” κάποτε στην φαντασία μας.

Με πάνω από 66 μυθιστορήματα η Αγκάθα υπήρξε πηγή για πολύ κόσμο αφού μετά τον θάνατό της έδωσε λύσεις μέσα από τα βιβλία της σε εγκλήματα που μέχρι τότε ήταν άλυτα.

Η Ποντικοπαγίδα ένα από τα μακροβιότερα έργα της ιστορίας του παγκόσμιου θεάτρου μας υπενθυμίζει πόσο το παρελθόν καθορίζει το παρόν και το μέλλον μας.

Ποτέ δεν είσαι ασφαλής.

Καλή σας θέαση.

Ελένη Ευταξοπούλου

Ηθοποιός Σκηνοθέτης