Η Κόμισσα της Φάμπρικας ήταν το έργο που ανέβασε το Θεατρικό Εργαστήρι Μεσσήνης σε Σκηνοθεσία Κώστα Γκέκα.

Συντελεστές Παράστασης Η κόμισσα της φάμπρικας

Σκηνοθεσία: Κώστας Γκέκας, Μουσική επιμέλεια: Τάκης Παπαζερβέας, Σκηνικά: Ηλίας Παναγιωτόπουλος, Δ/νση Φωτισμού: Κώστας Γκέκας, Βοηθοί Σκηνοθέτη: Νάνσυ Θεοφιλοπούλου- Ελένη Μαχαίρα, Υπεύθυνος Φροντιστηρίου: Δημήτρης Αλεβίζος, Επιμέλεια Μακιγιάζ: Ελένη Μαχαίρα- Εύη Καρέλλα, Επιμέλεια Κομμώσεων: Τασία Γιαννέτσου, Φωτιστικές & ηχητικές εγκαταστάσεις: Τάκης Παπαζερβέας, Μακέτα αφίσας: Ηλίας Παναγιωτόπουλος, Φωτογράφιση: Αρτέμης Φανός (Studio Messini)

Έπαιξαν οι ερασιτέχνες ηθοποιοί

ΚΟΥΣΤΑΛΟΥΠΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Έφη, ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Αστυφύλακας, ΜΑΧΑΙΡΑ ΕΛΕΝΗ: Κα Δήμητρα, ΜΠΕΣΣΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Διαρρήκτης, ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Σταυρούλα, ΜΟΥΡΑΦΕΤΗΣ ΣΑΚΗΣ: Αριστερός, ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ ΑΤΖΕΛΑ: Ντιάνα, ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΥΡΟΣ: Κυρ Χαράλαμπος Αστυνομικός, ΚΟΣΜΙΔΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΗ: Κα Ουρανία, ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ: Αρχιφύλακας, ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΛΕΚΑ: Μαρία, ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΤΡΟΣ: Κοσμάς -Ζαχαροπλάστης, ΠΑΠΑΚΟΤΣΗ ΣΙΛΙΑ: Καμαριέρα, ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΗΛΙΑΣ: Ναύαρχος

Λίγα λόγια για το έργο, η κόμισσα της φάμπρικας

Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί πόσο ιλαροτραγική είναι η ιστορία αυτής της κοινωνικής σάτιρας https://www.youtube.com/watch?v=IwaA9vCe0o0&t=876s. Πως και πότε γράφτηκε, η κόμισσα της φάμπρικας https://them.gr/?p=4047, πως και πότε πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο πως έγινε ταινία και πως και πότε παρουσιάστηκε, τελικά, στους κινηματογράφους.

Μια μελαγχολική αλλά ταυτόχρονα και τόσο διδακτική ιστορία που κράτησε από τον Ιούνιο του 1966 μέχρι το Νοέμβρη του 1969. Γράφτηκε από τον Γιαλαμά και τον Πρετεντέρη, πυρετωδώς τον Απρίλη του 1966, άλλοτε χωριστά, ο καθένας σπίτι του κι άλλοτε μαζί, σ΄ ένα πατάρι ενός καφενείου, στην οδό Ακαδημίας. Εκεί που συνήθιζαν, και οι δύο μαζί, να ολοκληρώνουν όλα τα έργα τους.

Γράφτηκε επειγόντως για να θίξει την τότε σημαδιακή εποχή του 65- 67, τη λεγόμενη “Εποχή της αποστασίας…” όχι μόνο σαν μια πικρή σάτιρα της εποχής και μια καταγγελία της πολιτικής ανωμαλίας αλλά και σαν μια πρόταση εθνικής συμφιλίωσης μπροστά στην επερχόμενη δικτατορία που τελικά ήρθε και έμεινε εφτά χρόνια.

Την παρουσιάσαμε τον Ιούνιο μέχρι τον Οκτώβρη του 66, στο τότε θερινό θέατρο ΦΛΟΡΙΝΤΑ, που τώρα χτίστηκε το ξενοδοχείο ΠΑΡΚ, στη Λ. Αλεξάνδρας. Μαζί με τη Μάρω Κοντού τη Σμάρω Στεφανίδου, το Νίκο Ρίζο και άλλους πολλούς και καλούς ηθοποιούς. Θυμάμαι με πολύ μεγάλη συγκίνηση τις μέρες εκείνες. Ένα θέατρο γεμάτο να χειροκροτεί άλλοτε τους ηθοποιούς στη σκηνή και άλλοτε τις αντιβασιλικές πορείες που διέσχιζαν, έξω από το θέατρο, τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας,,,

Κι ύστερα άρχισαν οι περιπέτειες του έργου. Έγινε αμέσως μια κινηματογραφική ταινία, από το Γενάρη μέχρι και τον Μάρτη του ΄67, με κάποιες αλλαγές στη διανομή. Τον Οκτώβρη του ΄67, που είχε προγραμματιστεί η προβολή του σε 20 κινηματογράφους, σε όλη την Ελλάδα, το απαγόρεψε η χούντα που είχε πλέον αλώσει την χώρα. Στους παραγωγούς είπαν ξεκάθαρα ότι δεν μπορεί να παίζεται μία ταινία που”…πρωταγωνιστεί ο Ληναίος, ο οποίος εδραπέτευσε εις το Λονδίνον με την Έλλη Φωτίου και πλέον…καθυβρίζουν την εθνικήν μας επανάστασην και ο οποίος μάλιστα εδικάσθει, προσφάτως, ερήμην, ως συμμέτοχος εις την αντεθνικήν υπόθεσην Μίκη Θεοδωράκη…”. Πέρασαν δύο χρόνια ώσπου χούντα και παραγωγή, βρήκαν μία ιλλαροτραγική λύση. Παίχτηκε η ταινία τον Νοέμβρη του 1969, χωρίς να αναφέρεται το όνομά μου πουθενά. Από τις αφίσες και τις διαφημίσεις μέχρι ακόμα και στους ΤΙΤΛΟΥΣ της ταινίας..!!!

Ευτυχώς πέρασαν τα μαύρα χρόνια και παρουσιάζεται πια παντού, στα θέατρα, στα σινεμά και στην τηλεόραση εντελώς ελεύθερα. Δυστυχώς όμως, αυτή η λαϊκή, κοινωνική, σάτιρα έχει την τύχη ή την ατυχία να είναι και τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πολύ επίκαιρη. Περνάμε και πάλι μια δύσκολη εποχή όχι μόνο η πατρίδα μας αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη…Ίσως και ολόκληρος ο κόσμος όχι μόνο οικονομική αλλά, εμείς ιδιαίτερα και εθνική. Δεν κινδυνεύουν μόνο τα κατακτημένα τόσων χρόνων αλλά και η ίδια η εθνική μας υπόσταση. Οι μεγάλες αξίες κάθε μέρα ακυρώνονται από την παρακμή, τα σκάνδαλα και την απαξίωση των πάντων.

Γι΄ αυτό και η παρουσίασή της από τα νέα παιδιά της ιδιαίτερης πατρίδας μας, έχει μεγάλη σημασία. Όχι μόνο για μένα προσωπικά αλλά και για την αξία του έργου. Για μένα προσωπικά γιατί με γυρίζετε αμέτρητα χρόνια πίσω. Τότε που κι εμείς μαθητές του γυμνασίου, παίζαμε τη Γκόλφω, τον Παπαφλέσσα, τη Στέλλα Βιολάντη…Με πρωταγωνίστρια την αξέχαστη γιαγιά Νίκη Κακαβά που, τότε, είμαστε όλοι, μικροί και μεγάλοι, ερωτευμένοι μαζί της. Και για την αξία του έργου, που τότε δεν τολμούσαμε, για πολλούς και διάφορους λόγους να παίξουμε, δυστυχώς, τέτοια κοινωνικά και πολυσήμαντα έργα…

Μακάρι να γελάσει πολύ ο κόσμος με αυτό το έργο…Φεύγοντας όμως να έχει πάρει μαζί του και τα μεγάλα μηνύματά του. και να τα σκέφτεται συνέχεια να τα συζητάει κάθε μέρα με τους δικούς του, με τους συνανθρώπους του. Μόνο τότε ένα τέτοιο έργο ολοκληρώνει το στόχο του. Μόνο τότε λειτουργεί σωστά το γνήσιο θέατρο…Μόνο τότε όλοι οι συντελεστές θα έχουν επιτελέσει το καθήκον τους και θα νιώθουν πραγματικά ευτυχισμένοι…

Καλή επιτυχία…

Με όλη μου τη καρδιά…

Στέφανος Ληναίος- 22.01.11

Σημείωμα Σκηνοθέτη για την κόμισσα της φάμπρικας

Ο Κ. Πρετεντέρης γεννήθηκε τοι 1926 και έφυγε το 1978. Στα δεκαεννιά του χρόνια έγραφε θεατρικέ επιθεωρήσεις με το Γιώργο Οικονομίδη που είχαν μεγάλη επιτυχία στο ραδιόφωνο. Από το 1960 μέχρι το 1962 μόνος πια, γράφει για το ραδιόφωνο “Το ημερολόγιο ενός θυρωρού”, “Τα καθημερινά του καθημερινού” με τον Δημ. Χορν, καθώς και το “Νυφικό κρεβάτι” με τον Δημ. Χορν και την Έλλη Λαμπέτη.

Ο Ασημάκης Γιαλαμάς που γεννήθηκε στην Άνω Μέλπεια Μεσσηνίας το1913 υπήρξε δημοσιογράφος, αρθρογραφώντας σε όλες τις έγκυρες εφημερίδες της Αθήνας, καθώς και θεατρικός συγγραφέας. Με το θέατρο άρχισε ν΄ ασχολείται από το 1940 στο χώρο της σάτιρας μα και της πρόζας. Τα σημαντικότερα των έργων του σε συνεργασία με τον Κ. Πρετεντέρη είναι: ” Μιας πεντάρας νιάτα”, “Η κόμισσα της Φάμπρικας”, “Δεσποινίς Διευθυντής”, “Ένας ιππότης για την Βασούλα” κ.ά. Μ΄αυτά τα έργα δημιούργησαν ένα γονιμότατο κωμωδιογραφικό δίδυμο που για πολλά χρόνια κυριάρχησε στο θεατρικό χώρο. Ο Γιαλαμάς έλεγε για τον συνεργάτη του: “Ο Κ. Πρετεντέρης ήταν κάτι παραπάνω από αδερφός. Και φυσικά ήτανε η ψυχή και το πνεύμα που καταθέταμε από κοινού στο θεατρικό μας χειρόγραφο”.

Όμως δεν θα μπορούσε κανείς να μη λάβει υπόψιν του τα τόσο σημαντικά στοιχεία που αναφέρει για το περιεχόμενο, τη μορφή και το έργο τους ο Μάριος Πλωρίτης, που το δίδυμο Γιαλαμάς- Πρετεντέρης, με όλους τους αιματηρούς κλυδωνισμούς που πέρασε ο τόπος τις δεκαετίες του ΄50 και ΄60, πολέμους, κατοχή, εμφύλιο και στην συνέχεια την τσιμεντοποίηση της Αθήνας το γιαλατζί εξευρωπαισμό της χώρας, έμοιαζαν να συμβαίνουν αυτά, όχι σ΄ εποχή αθωότητας, αλλά μιας κάποιας αγαθότητας. Φυσικά ήτανε επαγγελματίες στο είδος τους επί σκηνής κι αυτό το επιβεβαίωσαν εμπράκτως χωρίς δισταγμό. Ύστερα από τις επισημάνσεις αυτές, ας έλθουμε στην “Κόμισσα της Φάμπρικας”, το έργο που θα σας παρουσιάσουμε σήμερα.

Στην Κόμισσα της Φάμπρικας περιέχονται όλες αυτές οι αναφορές κι επισημάνσεις τις εποχής, όπου ο νεαρός αστυφύλακας βρίσκεται τσιμπημένος με την πλούσια κοπέλα, τη Σοφία-Έφη, όπου στην προσπάθειά της να βοηθήσει την αδερφή της για την επιπολαιότητά της να γράψει κάποια γράμματα στον πρώην εραστή της, μπαίνει στο διαμέρισμα κρυφά, αφαιρώντας τα γράμματα. Όταν όμως πηδάει από το παράθυρο, συλλαμβάνεται από τον αστυφύλακα και ακολουθούν όλες οι κωμικοτραγικές σκηνές του έργου και το ειδύλλιο που πλέκεται ανάμεσά τους.

Μπορούμε να πούμε εδώ, ότι στο έργο αυτό οι καταστάσεις μας θυμίζουν την απλότητα και αφέλεια των χαρακτήρων που ωθούν τον θεατή να γελάσει και παράλληλα να προβληματιστεί με τις αναφορές της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης εκείνης της εποχής που μας οδηγεί μέχρι σήμερα.

Κώστας Γκέκας

Σκηνοθέτης

3 Χρόνια Θεατρικό Εργαστήρι Μεσσήνης

Το Θεατρικό Εργαστήρι Μεσσηνής έκλεισε 3 χρόνια από την ίδρυσή του και πιστεύουμε πως μπορούμε να μιλάμε για μία θετική πορεία στην επίτευξη του σκοπού μας. να προσφέρουμε στον πολιτισμό αυτού του τόπου, να κάνουμε τους συμπολίτες μας να χαρούν μα και να προβληματιστούν, να δείξουμε στα παιδιά μας τι σημαίνει δημιουργική απασχόληση και το κυριότερο πως πάντα πρέπει ν΄ αγωνιζόμαστε για το καλύτερο. Νομίζω πως αυτό ίσως είναι και το πιο σημαντικό. Να πιστέψουμε πως όταν θέλουμε κάτι πολύ και παλεύουμε για την επιτυχία του ενωμένοι, τίποτα δεν μπορεί να μας αποτρέψει από το να το πετύχουμε.

Η επιτυχία λοιπόν του Θεατρικού Εργαστηρίου Μεσσήνης δεν είναι μόνο δικό μας έργο. Είναι και όλων εσάς που το στηρίξατε με την παρουσία σας, με την προσωπική σας συμβολή, την οικονομική σας συνεισφορά και με την αγάπη σας. Κι έτσι τώρα με περηφάνεια μπορούμε να μιλήσουμε για τις δραστηριότητες που αναπτύξαμε αυτά τα χρόνια.

1η θεατρική παράσταση: (2008-2009) “Οι Φίλοι” Κ. Μουρσελά

2η θεατρική παράσταση: (2009- 2010) ” Φωνάζει ο κλέφτης” Δημ. Ψαθάς

Θεατρικά παιχνίδια για παιδιά

ά κύκλος παιδική παράσταση ¨΄Ορνιθες” του Αριστοφάνη τον Ιούνιο του 2010

β΄ κύκλος θεατρική παράσταση “Φρικαντέλα, η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα”- Χριστούγεννα 2010

“Υφαίνοντας στον τόπο μου” (Ιούλιος 2010) τριήμερη λαογραφική έκθεση που αφορούσε την παρουσίασή της παραδοσιακής τοπικής φορεσιάς της Μεσσήνης, φορεσιές της ευρύτερης περιοχής, καθώς και στοιχεία της λαογραφίας μας

Εκδρομή στην Αθήνα στις 9 Ιανουαρίου 2011 μαζί με το σωματείο εθελοντών για να παρακολουθήσουμε την καταπληκτική παράσταση “Δεν πληρώνω, Δεν πληρώνω τίποτα” του Ντάριο Φο στο θέατρο Άλφα του Στέφανου Ληναίου

Προβολή κινηματογραφικής ταινίας “ΦΙΟΝΤΟΡ, Ο ΠΑΙΧΤΗΣ” του Σάκη Μανιάτη σε συνεργασία με το “Ράδιο Μεσσήνη” (Φεβρουάριος 2011)

Τρίτη Θεατρική παράσταση (Μάρτιος 2011 “Η Κόμισσα της Φάμπρικας” των Κ. Πρετεντέρη- Ασημ. Γιαλαμά) Η συνέχεια επί σκηνής…

Ελπίζουμε μετά τις παραστάσεις οι παρέα μας να είναι ακόμη μεγαλύτερη, Ας βοηθήσουμε όλοι να πάμε αυτό το σχήμα ακόμα πιο ψηλά, Ας αναζητήσουμε τη δύναμη ν΄ αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που περνάμε συναναστρεφόμενοι με φίλους που εκπέμπουν αισιοδοξία, κέφι, συντροφικότητα και έχουν όραμα τη στήριξη του πολιτισμού μας και ένα καλύτερο αύριο για όλους.

Καλή διασκέδαση

Σας ευχαριστούμε που είστε εδώ

Η πρόεδρος

Γιαννέτσου Τασία